یک روانپزشك در يزد همزمان با آغاز سال تحصيلي و بروز اختلال اضطراب جدايي هنگام رفتن به مدرسه توصيه كرد: اضطراب والدين و مراقبت هاي بيش از اندازه والدين از كودكانشان سبب افزايش و انتقال اضطراب هنگام ورود كودك به مدرسه مي‌شود.
دكتر امير رضا چمني در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان، در يزد، يكي از دغدغه‌هاي والدين از شروع سال تحصيلي نحوه كنار آمدن با فرزندان يا پذيرش مدرسه است.

وي افزود: كودكان هنگامي كه در معرض فعاليت جديد يا محيط تازه قرار مي‌گيرند ممكن است دچار اضطراب شوند كه اين اضطراب هنگام رفتن به مدرسه براي والدين بار در كودك بوجود مي‌آيد و گاهي ادامه آن باعث اختلال در رفتن به مدرسه مي‌شود. دكتر چمني با بيان اينكه 4 درصد كودكان دچار اضطرابي به نام اضطراب جدايي هستند تصريح كرد: اين اضطراب شايع‌ترين اضطراب در كودكان بوده كه در پسران و دختران به شكل يك نواخت بوده و سن اين اضطراب 8-7 سالگي است.

وي خاطر نشان ساخت: كودكان بطور طبيعي در سن 10-8 ماهگي يك اضطراب جدايي را تجربه مي‌كنند به اين معنا كه هنگامي كه مادر كودك از وي دور مي شود كودك احساس نگراني مي كند و بطور متوسط تا سن 3 سالگي بهبودي مي‌يابد.

وي با اشاره به اين كه عواملي باعث جدايي در كودكان مي‌شود اظهار كرد:‌ در برخي موارد به دليل عوامل ژنتيكي بعضي كودكان به لحاظ ويژگي‌هاي شخصيتي و سرشتي كمرو و كناره گيرند و اين خود باعث مي‌شود محيط‌هاي شلوغ و اجتماعي را كمتر پذيرا باشند و در نهايت در رفتن به مدرسه كودكانشان ايجاد مي‌كند.

وي دومين عامل در ايجاد اضطراب را يادگيري دانست و يادآور شد اكثر كودكان كه مبتلا به اضطراب و ترس از مدرسه مي‌شوند در كنار خود والدين مضطرب و ترسو دارند كه به دليل اضطراب خود ،محافظت هاي افراطي در كودكان بعمل آورده و در نتيجه وابستگي در كودك بوجود مي‌‌آيد و اين وابستگي هنگام رفتن به مدرسه كودك را دچار اضطراب مي‌كنند.اين روانپزشك گفت: از علائم اضطراب به شكل ناراحتي و اضطراب مفرط و نا متناسب درهنگام جدا شدن ازخانه والدين به اشكال متفاوت مثل، امتناع از رفتن به مدرسه، ‌ترس از تنها ماندن، نگراني از دست دادن و الدين و امتناع از خوابيدن دور از خانه تظاهر پيدا مي‌كند. وي سردرد، تهوع، دل درد، استفراع هنگام جدايي را از علائم جسماني اضطراب جدايي در كودكان عنوان كرد و افزود: معمولا كودكاني كه دچار اضطراب جدايي مي‌شوند سابقه جداي در خانواده مثل مسافرت طولاني والدين، بيماري والدين، فقدان والدين يا نقل و سكان منزل را تجربه نموده‌اند.

وي گفت: اين كودكان هنگام رفتن به مدرسه علائمي به مانند تحريك پذيري گريه بي اشتهايي اختلال در خواب را دارند و هنگام خواب تمايل دارند در كنار والدين باشند و از سوي ديگر ترس از تاريكي ديدن كابوس چسبيدن به والدين در طول روز از ديگر ويژگي‌هاي اين كودكان است و همچنين هنگام رفتن به مدرسه دچار اضطراب شديد شده و دام حسرت بازگشت را در سر مي‌پررانند.

اين متخصص اعصاب و روان با اشاره به اين كه اضطراب جدايي ممكن است در سنين نوجواني نيز ديده شود متذكر شد: معمولا نوجواني كه دچار اضطراب جدايي مي‌شوند از رفته به اردو مسافرت مدرسه جديد و منزل دوستان پرهيز مي‌كنند و در هنگام رفتن به خريد تصريح يا محيط‌هاي اجتماعي لازم است يكي از اعضاي خانواده در كنارشان باشند.وي در خصوص سير اختلال اضطراب جدايي كودكان تصريح كرد: اگر سير بيماري خفيف باشد با گذشت زمان بهبود مي‌يابد ولي در موارد شديد ممكن است اضطراب دامن گير و به افسردگي بينجامد.

اين روانپزشك به منظور پيشگيري و درمان اين اختلال توصيه كرد: والدين بايد از چند ماه قبل از آغاز سال تحصيلي كودك را براي رفتن به مدرسه آماده نموده و با تعريف خاطرات شيرين و داستان‌هاي كوتاه موضوع رفتن به مدرسه را امري لذت بخش و خوشايند تعبير نمايند. وي رفتن كودك به مهد كودك و محيط اجتماعي را از عوامل موثر در كاهش اضطراب كودك دانست و افزود: ‌اين امر به تدريج اضطراب كودك را از جمع كمتر نموده و همچنين كودك در محيط‌هاي ساختار يافته به مانند مهد مي‌تواند اضطراب را حل كند. دكتر چمني گفت: در مواقعي كه كودك حاضر نيست به مدرسه برود والدين بايد با تشويق و حمايت مناسب كودك در محيط‌هاي ساختار يافته به مانند مهد مي‌تواند اضطراب را حل كند.

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا